Kafayı Yedim Kafayı

   Çok güzel bir rüya gördüm, bazen saçma salak şeyler için dolarya gözleri insanın, benim de öyle oldu, bu kez de mutluluktan ağladım :) Ne komik, aslında bir rüya bile mutlu etmeye yetiyordu bazen, oysa  ben diretiyorum resmen mutlu olmamak adına.Kendime azarı bastım, iyice depresyon hallerinde takılıyorum çünkü.Çekilmez bir insan oldum çıktım, en nefret ettiğim tiplerdir oysa.Bir şey söylüyor karşımdaki gülüyor anlamıyorum ama dinliyormuş gibi görünmek için ben de gülüyorum, bişi sölüyorlar öyle di mi diyorlar, aynen diyorum.Allah bu kelimeyi bulandan razı olsun.

  Neyse işte ben böyle dalgalı denizlerde kendi kendime savrulurken kafayı kaldırdım bir baktım herkesin keyfi yerinde, günün tadını çıkarıyorlar hayatın, millet farkında hayat geçiyor, üzülmeye değmez geldi geçti yaşananlar diyorlar.Kızdım, çok kızdım hatta.Sen kendine neler yapıyorsun dedim, ne yiyor, ne konuşuyor ne de kendim için bir şey yapıyordum, tüm uğraşım kitap okumak olmuş, o kadar ki cumartesi günü bir kitap bitirdim de ikinciye başladım.Caağnııım arabama binip gezesim gelmediği gibi, üstelik başkasının kullanmasına izin veriyorum, alıp gidiyorlar:s Beni tanıyan biri burdan anlar iyi olmadığımı.

  Biliyorumm kendimi yemeye bir son vermeliyim.Allahım sen affet diyorum bir de, daha büyüğünü verme bu derdin.Ama kendime söz veriyorum, eskisi gibi olacağım, gülüp eğlenen, kimseyi umursamayan hele ki beni hiç umursamayan insanlar için üzülmeyi bırakmak için elimden geleni yapacağım.